Psalmus 22
Psalmus David.
Dóminus regit me, et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
Super aquam refectiónis educávit me: ánimam meam convértit.
Dedúxit me super sémitas justítiæ, propter nomen suum.
Nam, et si ambulávero in médio umbræ mortis, non timébo mala: quóniam tu
mecum es.
Virga tua, et báculus tuus: ipsa me consoláta sunt.
Parásti in conspéctu meo mensam, advérsus eos, qui tríbulant me.
Impinguásti in óleo caput meum: et calix meus inébrians quam præclárus est!
Et misericórdia tua subsequétur me ómnibus diébus vitæ meæ:
Et ut inhábitem in domo Dómini, in longitúdinem diérum.
Salmo. Di Davide.
Il
Signore è il mio pastore: non manco di nulla;
su
pascoli erbosi mi fa riposare ad acque tranquille mi conduce.
Mi
rinfranca, mi guida per il giusto cammino, per amore del suo nome.
Se
dovessi camminare in una valle oscura, non temerei alcun male, perché tu sei
con me. Il tuo bastone e il tuo vincastro mi danno sicurezza.
Davanti
a me tu prepari una mensa sotto gli occhi dei miei nemici; cospargi di olio il
mio capo. Il mio calice trabocca.
Felicità e grazia mi saranno compagne tutti i giorni della mia vita, e abiterò nella casa del Signore per lunghissimi anni.