Psalmus 10
In finem. Psalmus David.
In Domino confído: quómodo dícitis ánimæ meæ: Tránsmigra in montem sicut
passer?
Quóniam ecce peccatóres intendérunt arcum, paravérunt sagíttas suas in
pháretra, ut sagíttent in obscúro rectos corde.
Quóniam quæ perfecísti, destruxérunt: justus autem quid fecit?
Dóminus in templo sancto suo, Dóminus in cælo sedes ejus.
Óculi ejus in páuperem respíciunt: pálpebræ ejus intérrogant fílios
hóminum.
Dóminus intérrogat justum et ímpium: qui autem díligit iniquitátem, odit
ánimam suam.
Pluet super peccatóres láqueos: ignis, et sulphur, et spíritus procellárum
pars cálicis eórum.
Quóniam justus Dóminus, et justítias diléxit: æquitátem vidit vultus ejus.
Al maestro del coro. Di Davide.
Nel
Signore mi sono rifugiato, come potete dirmi: "Fuggi come un passero verso
il monte"?
Ecco,
gli empi tendono l'arco, aggiustano la freccia sulla corda per colpire nel buio
i retti di cuore.
Quando
sono scosse le fondamenta, il giusto che cosa può fare?
Ma
il Signore nel tempio santo, il Signore ha il trono nei cieli. I suoi occhi
sono aperti sul mondo, le sue pupille scrutano ogni uomo.
Il
Signore scruta giusti ed empi, egli odia chi ama la violenza.
Farà
piovere sugli empi brace, fuoco e zolfo, vento bruciante toccherà loro in
sorte;
Giusto è il Signore, ama le cose giuste; gli uomini retti vedranno il suo volto.